دیروز هر دوی ما
رویای یک زندگی ایده ال را می دیدیم
دیروز زیباترین واژه ها
بر لبهای ما جاری می شد
زیرا با چشم هایمان
روح آسمانی خود را احساس می کردیم
و بی شک حقیقت بسان موج
در نگاه تو نمایان می شد
دیروز سوگند خوردیم
تا بر تمام جهان فائق آییم
دیروز مرا قسم دادی
که این عشق ، تا ابد جاودانه می ماند
برای پیوستن به عشقی راستین
بایستی از اشتباهات تلخ عبرت گرفت
تو چه کردی ؟
امروز با غرورت ....... امید به زندگی را نابود کردی
امروز با خشمت و با زدودن خاطراتمان
سیمای مرا اندوهگین ساختی
با همه عشقی که به تو تقدیم می کردم
به خود اجازه دادی ، با آزردن قلبم مرا خشمگین سازی
تو چه کردی ؟
ما را مجبور کردی ..... تا سپیده دمان را نابود کنیم
و نسیم شبانگاهمان ..... با سرزنش های تو
غرق اندوه شد
آرزوهای من ..... با دروغ های تو پایان یافت
تو ارزش عشق را ..... از یاد بردی
و با دست های خودت ...... ضربه های سختی
به خانه امیدمان زدی
فردا در زندگی من ...... یک روز جدید آغاز می شود
فردا نام تو را ....... نوشته شده در میان شعرهایم
نخواهم دید
به اعتراف گناهان تو .... گوش نخواهم داد
و بدون هیچ تاسفی ...... آن را نادیده خواهم گرفت
فردا فراموش خواهم کرد .... که دیروز عاشق وفادار
تو بودم
فردا هیچ عذری ...... برای تنفر از تو وجود نخواهد داشت
فردا همه رویاهای تو را از رویاهای خودم جدا خواهم ساخت
باد خزان خاطرات تو را ..... برای همیشه با خود می برد
(( این ترجمه م در مهرماه ۸۷ در مجله ی موسیقی قرن ۲۱
چاپ شد ))